W drogę (część 2)

Historia wymyślona przez: Weroniczkab
Część I (>>LINK<<)

Część II:

Wtedy podróżny zapytał:

-A z skąd zna pan tą legendę?.

Damun odpowiedział:

-Kiedy sprzedawałem przeróżne hafty, jedwabie i buty, zauważyłem strażnika królewskiego. Podszedł do mnie i oznajmił ,że chce kupić te piękne jedwabie. Zapłacił mi dużo pieniędzy. Potem rozkazał mi zanieść różnokolorowe jedwabie za które zapłacił. Kazał zanieść je na dziedziniec pałacu królewskiego. Tak zrobiłem. Kiedy tak szedłem myślałem o tym  ,że królowa nie ma syna ani córki. Nagle zauważyłem coś błyszczącego. Chciałem to zobaczyć. Wiedziałem ,że wokół jest pełno straży ,dlatego szybko zapakowałem to pudełka ,które zawsze przy sobie nosiłem na wszelki wypadek. Położyłem jedwabie na dziedzińcu i zaraz pobiegłem do swojego domu. Wyjąłem tą błyszczącą rzecz z mojego pudełka. Okazał się ,że jest to księga. I to nie taka zwykła tylko magiczna. Otworzyłem ją i nagle zobaczyłem ,że jest to legenda królewska. Byłem zdesperowany. Przeczytałem ją dokładnie. Wtedy już wszystko było jasne. W tej książce był jeden problem. Połowa kartek nie była napisana. Postanowiłem ,że odnajdę tą księżniczkę, ale niestety jestem już zbyt stary. Dlatego poszukuje młodej osoby ,która na to się odważy spełnić tę misję.

Podróżnik bardzo lubił przygody. Zawsze gdy natrafiała  się taka okazja korzystał z niej. Dlatego stwierdził ,że da sobie rade  z tak ważną misją.

Po chwili huknął:

-Ja chcę się tej misji podjąć!

Damun ucieszył się na tę wieść.

Zaraz wziął młodzieńcza za mysią rękę i tylko zapytał:

-Jak się nazywasz?

Podróżny odpowiedział:

-Mam na imię Barzo.

Starzec rzekł:

-Miło mi cię poznać Barzo. Wiedziałem ,że będziesz tym śmiałkiem , który będzie chciał się podjąć tej niebezpiecznej misji. Proszę przyjmij tą księgę o której opowiadałem. Strzeż ją i nie pozwól, by trafiła w obce łapki. Ta księga posiada również mapę ,która pomoże tobie odnaleźć księżniczkę i sprowadzić ją do Wieży Przeznaczenia.

Barzo zerknął do książki aby dowiedzieć się w jakim kierunku ma iść. Zobaczył mapę ,która ukazała ,że ma kierować  się na północ-  600 km. Przeczytawszy mapę  , schował ją bardzo głęboko ,starzec zniknął.  Zaczął kierować się jak widać było na  mapie. Wędrował dzień i nocą, aż wreszcie dotarł na miejsce. Idąc zauważył nazwę „Wioska Marzeń”.  Był bardzo głodny i spragniony. W oddali zauważył skromny sklep. W czasie kiedy podszedł blisko, usłyszał pewną rozmowę o myszce ,która jest bezimienna sierotą. Kiedy myszki zauważyły go, to się przestraszyły.Był im obcy.